سلام

نميدونم شما که اين مطلب رو نوشتي خودت تا چه حد حال ما رو ميفهمي .من خودم بچه جانبازم،اول ازتون ممنونم که نوشتتون يه قوت قلبي بود برام که هنوز کسايي هستن که به ما،به پدراي ما فکر کنن.
دوم اينکه داغم تازه شد و ياد خاطراتي تلخ افتادم...از زماني که کنکور داشتيم و نزديکترين دوستم بهم تکه مينداخت که خوش بحالت،تو که سهميه داري...دانشگات تضمينه تا همين پسر عموي خودم ،هم خون خودم ،که ميگفت واسه چي درس ميخوني؟! تو که سهميه داري؟!!!! اما اونا و تمام اونايي که به ما غبطه ميخورن کجان حال ما رو ببينن وقتي بابا موجي ميشه...کجان روحيه ي دل مرده ي ما رو ببينن...از همه اينا بدتر درد اينکه ميبينيم ديگه کسي بياد بابامون نيس...ديگه کمتر کسي کارشو بزرگ ميدونه...بعضيا هم که با بي وجداني تموم ميگن براي شما که بد نشد،تلافي اون کاراتونو با سهميه هاي جور وا جور گرفتيد! ديگه بستونه...

ياحق/التماس دعا

يادش بخير شهيد آباد...

چرا باز نميکنه فايلو.ميخوام گوش کنم

سلام.واقعا کسي نميتونه درک کنه که يه بچه شهيد چي ميکشه.وقتي که ميبينه دست يه بچه تو دست باباشه واون تا حالا حتي کنار پدر بودن رو تجربه نکرده.خيلي سخته وقتي ببيني پدرت جانبازه وذره ذره داره آب ميشه وبقيه...،آره همه بچه ها ميرن خونه شهيد اما تا اينکه برنامه تموم شد شايد يه عده تا ديدار بعد فراموش کنن اما بچه شهيد وبچه جانبازا نه.